Ademsteun is onontbeerlijk en gemakkelijk te leren. Probeer bijvoorbeeld maar eens je legatomelodie te zingen met ha-ha-ha, etc. Toch hebben talloze muzikanten er problemen mee. Sterker nog: bij moeilijkheden die optreden tijdens het musiceren, qua Em- en Enbouchure, valt mij bijna altijd op dat de ademsteun niet goed tot zijn recht komt.


Ill. 1. ademsteun van laag naar hoog

Een paar oorzaken daarvoor zijn:

.Verkeerde inademing, waardoor de overgang naar een snel toegepaste ademsteun te laat komt.
.Verkeerd aangeleerde ademsteun: de leerling moet bijvoorbeeld een dikke buik maken bij het inademen terwijl het grootste deel van de longinhoud zich nota bene aan de achterzijde van het lichaam bevindt. Aan de voorkant bevinden zich immers het hart en de maag. Tijdens de clinic leer ik iedereen de ademsteun aan, ook tijdens het spelen.
.Paradoxale ademhaling: men trekt de buik in en ademt over de borst.
.COPD, aan Cara verwante aandoeningen waarbij snel uitademen bemoeilijkt wordt door de pathologische vernauwing die de uitgangpijpjes van de longblaasjes treft. Piepend en fluitend geluid zijn het gevolg. Met een wijs beleid kan een COPD patiënt wel degelijk een goede en zelfs zeer goede blazer worden.
.Verkeerde houding en stand van het hoofd (zie hoofdstuk 4).
.Scheurtje in het middenrif dat kan leiden tot overmatig boeren en borrelende geluiden en een zeurende, vage pijn in de maagstreek, waardoor artsen vaak ten onrechte maagpillen voorschrijven. De blazer mijdt hierdoor de middenrifsamentrekking.